" چون دل آرام می زند شمشیر

سر ببازیم و رخ نگردانیم."

دلم برای لحظه ای تنگ است که کتاب را گرفتم و روی دست خط تو دست کشیدم و میانه اشک گفتم:

"هرچه گفتیم جز حکایت دوست

در همه عمر از آن پشیمانیم"

تو خیره نگاهم کردی و "او" به اعتراض، میان ما ایستاد و گفت: روز مبارکی است امروز. گریه چه معنی دارد؟

نمی دانم کدام روز و کجای این جهان دلم آرام می گیرد و من در خانه ای که هیچ تصویری از آن ندارم روی صندلی کوچکی روبروی پنجره ای می نشینم و کتاب را بو می کنم و میانه اشک تقلا می زنم تا بفهمم کی این همه دور شدم. از خودم، از تو،

از ما...