هیچ وقت فکر نمی کردم که من، من، خود خود من،
من که تمام راه را با نهایت دقت آمده بودم،
من که برای هرقدمم هزاربار از استحکام زیر پایم مطمئن شده بودم.
من که برای هربار بالا رفتن به پله بعدی چنگ می زدم،
من که برای هر حرکتم، هر حرفم، هر قدمم هزار توضیح و تفسیر داشتم،
یک روز تمام زمزمه درونم این باشد:
ای کاش می توانستم گذشته را جبران کنم.
.
.
.
