 |
| |
|
|
|
پس از سفرهای بسیار و
عبور از فراز و فرود امواج این دریای توفانخیز،
برآنم که
در کنار تو لنگر افکنم
بادبان برچینم
پارو وانهم
سکان رها کنم
به خلوت لنگرگاهت درآیم و
در کنارت پهلو گیرم
آغوشت را بازیابم:
استواری امن زمین را
زیر پای خویش.
مارگوت بیکل
__________________________________________________________________
|
|
|