نیازی به یادآوری نبود.
خودم خوب می دانم دیروز چه روزی بود.
می دانی؟ خنده دار است.
این که نحس ترین روز نحس ترین ماه سال این چنین برایم جاودانه شده است خنده دار است.
. . .
تمام چهارشنبه را آرزو می کردم تا خواب باشم. همه این ها کابوسی باشد و من که از خواب بیدار می شوم تمام شود.
کسی آهسته زیر گوشم گفت تازه شروع شده است.
. . .
حالم هم کاملا خوب است. وقتی آدم از این مجلس ختم به آن مجلس ختم می رود و طوطی وار تسلیت می گوید مگر می شود حالش بد باشد؟
این مرداد لعنتی...
