مثل کسی هستم که با پتک محکم کوبیده باشند بر سرش.
هنوز گیج این ضربه هستم که خیلی خیلی سنگین بود.
تلخ ام و می شود در این تلخی مرد.
دلم می خواهد چیزی بگویم که کم کند این همه تلخی را.
اما گنگ و گیج ام. بیشتر دارم می خوانم و فکر می کنم.
شما هم فکر کنید. خیلی خیلی خوب فکر کنید. فکر کنید که از کجا به این جا رسیدیم.
فکر کنیم و یادمان بماند تحریم انتخابات شورای شهر چه چیزی به ارمغان آورد برایمان.
فکر کنیم و یادمان بماند این شکاف بزرگ چگونه شد که یک شبه دهن باز کرد.
.
.
.
